Rozrywka i multimedia to w rzeczywistości jedno z największych zagłębi najnowszych technologii. Niejednokrotnie zastosowania multimedialne wymagają nawet większej uwagi, niż aplikacje przemysłowe: tutaj poza samym rozwiązaniem problemu należy pamiętać, że systemy te najczęściej są kierowane do zwykłych konsumentów, a co za tym idzie, trzeba odpowiednio zbilansować ich cenę. Jest wiele przykładów urządzeń, które były niezwykle nowatorskie oraz funkcjonalne, ale nie sprzedały się z powodu niewłaściwej wyceny i w konsekwencji odeszły w zapomnienie. Obszar zastosowań widzenia maszynowego, systemów wizyjnych oraz kamer w rozrywce i multimediach jest równie szeroki, co w sektorach przemysłowych czy naukowych. Omawiane technologie możemy znaleźć zarówno w samodzielnych urządzeniach dostępnych w naszych domach, jak i również w centrach multimedialnych, takich jak np. telewizja.
Telewizja
Większość osób nie miałaby problemu z nazwaniem telewizji jednym dużym systemem wizyjnym, ponieważ poza samą obecnością kamer, do studiów telewizyjnych faktycznie przekrada się wiele ciekawych technologii wizyjnych. Przykładem takiej technologii może być np. automatyczne śledzenie prezentera przez kamerę. W tradycyjnej scenografii telewizyjnej za ruch każdej z kamer musiał odpowiadać człowiek, czy to za pomocą ręcznego sterowania kamerą, czy też za pomocą siłowników, najczęściej do jednej kamery była przypisana jedna osoba. Technologia systemów wizyjnych pozwala na wskazanie, a nawet automatyczne wykrycie prezentera lub innych obiektów, a następnie ich automatyczne śledzenie. Dzięki temu do obsługi wszystkich kamer wystarczy jedna osoba, wybierająca odpowiednie ujęcie, a wszystkie urządzenia będą już ustawione w takiej pozycji jak trzeba. Taki zabieg to nie tylko redukcja kosztów, ale przede wszystkim lepsza jakość spektaklu dla widza, a co za tym idzie lepsza oglądalność.
Innym przykładem wykorzystania technologii wizyjnej w telewizji to np. „green screeny”. „Green screeny” pozwalają na praktycznie dowolną aranżację studia za pomocą obrazu generowanego komputerowo. Ściany oraz podłoga wykładane są jednolitym, zielonym materiałem. Algorytm komputerowy automatycznie nanosi zaprogramowany obraz w miejsca, charakteryzujące się określoną barwą (w tym wypadku zieloną), dając złudzenie fizycznie występujących obiektów. Technologia ta pozwala nie tylko zredukować koszty związane ze scenografią, ale także umożliwia zmianę wystroju studia w kilka sekund. Należy tylko przygotować odpowiedni obraz do naniesienia na „green screen” i pamiętać, aby osoby występujące przed kamerą nie miały na sobie żadnych zielnych elementów.
Sensory ruchu i rzeczywistość wirtualna
Gogle VR to jeden z najważniejszych trendów, jeśli chodzi o rozrywkę w ostatnich latach. Choć jak na razie ich popularność nie jest może na tak wysokim poziomie jak życzyli by sobie tego producenci, nie zmienia to faktu że są to niezwykle skomplikowane urządzenia, zawierające w sobie elementy systemu wizyjnego. Gogle VR bardzo często są wyposażane w różnego rodzaju sensory pozwalające pozycjonować ich położenie w przestrzeni. Na obudowie są umieszczane sensory wizyjne kontrolujące czy użytkownik nie stoi zbyt blisko ściany. Niespodziewane natrafienie na tego typu przeszkodę na pewno nie byłoby miłym doznaniem. Jeśli użytkownik podejdzie na odległość, w jakiej może uderzyć w przeszkodę, sensory wysyłają sygnał do procesora i na ekranie wyświetlany jest komunikat z informacją o niebezpieczeństwie.
Innym wcześniejszym „boomem”, który już trochę osłabł na sile są sensory ruchu z wbudowanymi kamerami, które miały stanowić stałe wyposażenie konsol do gier. Na rynku dostępne są różnego typu sensory oparte o stereo skopię jak i również technologię ToF. Co więcej, najpopularniejsze rozwiązanie na rynku to po prostu odpowiednio zaadaptowana i oprogramowana kamera ToF, która za pomocą sprawnych rąk programisty mogła zostać użyta także do innych zastosowań, typowych dla technologii pomiaru czasu przelotu wiązki. Sensory ruchu miały jedno zadanie – sprawić, aby to gracz był kontrolerem. W grach przystosowanych do tego typu technologii sterowaliśmy własnym ciałem. Choć do tego typu zastosowań nie jest wymagana przemysłowa, to urządzenia te musiały być odporne na wyjątkowo różne środowiska pracy. Sensory ruchu musiały działać zarówno przy dziennym oświetleniu, w pochmurny dzień, a także przy oświetleniu sztucznym. Innym aspektem jest to że musiały być niewrażliwe na scenę, będąca w okolicy gracza – ciężko byłoby znaleźć na świecie chociaż 2, identyczne mieszkania. Z tego też względu, choć same te urządzenia nie są tak popularne jak zapewne życzyliby sobie tego producenci, to są świetnym przykładem jak dla, wydawać by się mogło błahych celów, stworzono naprawdę zaawansowaną technologię, w niektórych aspektach przewyższająca nawet profesjonalne zastosowania, a jednocześnie w cenie dostępnej dla zwykłych ludzi.
Urządzenia mobilne
Pojawienie się pierwszych smartfonów odmieniło rynek urządzeń mobilnych. Cały czas obserwuje się ogromną sprzedaż urządzeń z ekranem dotykowym, które z roku na rok stają się coraz wydajniejsze i oferują więcej funkcji. Co więcej, można pokusić się o stwierdzenie, że smartfony mogą zastąpić zwykły komputer PC w codziennych rutynowych czynnościach, jak przeglądanie wiadomości czy pisanie maili.
Temat urządzeń przenośnych pojawił się tutaj nieprzypadkowo. One również korzystają z dobrodziejstw systemów wizyjnych. Najpowszechniejszym przykładem są aplikacje do skanowania kodów QR oraz kodów kreskowych. Zasada działania smartfonu jako czytnika kodów jest analogiczna jak przemysłowych czytników „area imager”, opierających się na analizie obrazu z kamery. Aktualne rozwiązania automatycznie znajdują szukany kod na obrazie, niezależnie od kąta nachylenia czy orientacji urządzenia, w ułamku sekundy.
Choć wydajność smartfonów jako czytników kodów 1D/2D jest zdecydowanie mniejsza niż specjalnie do tego przeznaczonych urządzeń, to ich ogólna zasada działania jest taka sama jak rozwiązań profesjonalnych.
Do kategorii systemów wizyjnych zaliczyć można także inne rozwiązania wykorzystujące kamerę smartfonu. Są to na przykład wszelkiego rodzaju systemy zabezpieczeń. Od kilku lat możemy odblokować urządzenie za pomocą rozpoznawania twarzy, czy nawet za pomocą skanera tęczówki oka. Szczególnie ta druga funkcja jest ciekawym rozwiązaniem, gdyż nie dość, że zapewnia bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa, to może także działać w ciemności. Aby było to możliwe, smartfony poza samym skanerem tęczówki oka wyposażane są także w diodę doświetlającą, pracującą w podczerwieni. Takie rodzaj oświetlenia jest w zupełności wystarczający dla stosowanych sensorów, a jednocześnie niewidoczny gołym okiem. W smartfonie możemy więc mieć kompletny system wizyjny, analogiczny do kamer inteligentnych, składający się z kamery, oświetlacza oraz procesora i oprogramowania. Sposobów, w jaki są wykorzystywane podzespoły urządzeń mobilnych przez różne aplikacje są setki a może nawet tysiące i nie sposób ich tu wszystkich opisać.
—
Rynek rozrywki i multimediów to niezwykle dynamiczny obszar, który jest silnym motorem napędowym nowych technologii. Choć jego specyfika różni się jednak od takich obszarów jak przemysł czy badania naukowe to dokładne zrozumienie jego potrzeb i mechanizmów działania pozwala na tworzenie konkurencyjnych rozwiązań. Na tym polu swoją rolę odgrywa także wizja maszynowa, która stanowi podstawę wielu systemów i urządzeń multimedialnych.